به گزارش سرویس زنان «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ همه گیری بیماری کوید۱۹ اگرچه زنان و مردان را باهم مورد هجوم بیماری زایی قرار داد اما وجود نقش های متفاوت برای زنان و مردان باعث درگیری بیشتر زنان با بحرانی به نام کرونا شد.
در یک مثال ساده زنان در همه گیری کرونا نقش مراقبتی بیشتری در منزل ایفا کردند، از بیماران درگیر در خانواده مراقبت کردند، خرید وسایل بهداشتی و نظافتی را برعهده داشتند و توصیه های پیشگیرانه را با وسواس بیشتری به خانواده گوشزد کردند.
این موارد که در نظر بسیار ساده هستند به نقش های شغلی زنان اضافه کنید؛ شغل هایی که درگیرترین آنها در ایام بحران بیماری کرونا، پرستاری بود.
طبق آمار بیش از ۷۰ درصد جمعیت پرستاران زن هستند، زنانی که تحصیلات دانشگاهی یا دوره های ویژه کمک پرستاری را طی کرده اند و در واحدهای مختلف بیمارستانی مشغول به کار هستند و این یعنی با تمام طیف های بیماران ارتباط دارند؛ یعنی طبقه بندی در مورد زنانه بودن یا مردانه بودن نوع مراقبت از پرستاری وجود ندارد.
این همه جانبه بودن حضور پرستاران در واحدهای مختلف بیمارستانی آنها را تبدیل به اثرگذارترین نیروهای بیمارستان کرده که از سویی نقش های دیگر زندگی آنها را تحت تاثیرقرار ذاده است . استرس شغلی و سختی همه جانبه بودن بار مراقبتی از بیماران بطور عمده و همیشه پرستاران را درگیر می کرد.
اکنون اضافه کاری های متعدد و بدون قاعده، افزایش تعداد بیماران بستری، احتمال درگیری و بیمارشدن پرستاران، عدم وجود امکانات کافی در بیمارستان ها، عدم اطلاعات کافی از بیماری کووید و روش های مراقبتی آن را نیز باید به استرس های پرستاران اضافه کرد.
در یک مطالعه میدانی از ۱۲۰ پرستار زن شهر اهواز که با روش نمونه گیری تصادفی و خوشه ای انجام شد (با پرسشنامه استاندارد GHQ-28) با بررسی سلامت روان پرستاران و پرسش نامه پژوهشگر ساخته برای بررسی نقش ها انجام شد، نتایج آن نشان داد که 85 درصد پرستاران اختلالات روان را در بحران کوید ۱۹ تجربه کرده اند و ارتباط میان بحران بیماری با سایر نقش های غیر حرفه ای پرستاری رابطه معناداری بود.
از آنجا که نقش های خانوادگی پرستاران می تواند زمینه مشارکت آنان در محیط های درمانی را کم کند، لزوم توجه به سلامت روان پرستاران زن و کمک به بهینه سازی زمینه های فعالیت آنان در بیمارستان ها به طور جدی احساس می شود.
اگر نقش های خانوادگی زنان پرستار مانند مادری و همسری را برای تحکیم بنیان خانواده جدی می دانیم باید بر لزوم توجه اساسی بر سلامت روان و جسم آنها نیز توجه ویژه شود، مسئله ای که با توجه به موارد و مشکلات گفته شده به طور خاص در خوزستان که بالاترین میزان کمبود پرستار را در کشور دارد، قابل بررسی و توجه ویژه است.